Jastrzębianka z misją. Danuta Abalo pomaga w Ugandzie

- To naturalne, że boimy się tego, czego nie znamy - mówi Danuta Abalo

Jastrzębianka, z wielkim sercem. Pani Danuta Abalo na pomocy ludziom spędziła dwa lata. Najpierw wyjechała do Kenii później do Ugandy. Czy kobieta bała się takiej podróży?

W decyzji o wybraniu się na misję -pomogła jej otwartość na to, co odmienne, inne. O tej formie pomocy zadecydowała jej profesja, fizjoterapia. Pani Danuta wyjechała tam, gdzie jej najbardziej potrzebowano. W małej wiosce na północy Ugandy - Matana szpital prowadzą Kombonianie, gdzie dotychczas nie było fizjoterapeuty. Wioska jest bardzo oddalona od stolicy. Zamieszkuje ją pasterskie plemię Karimojong.
Przez ciężkie warunki pogodowe i susze mieszkańcy cierpią na głód.

- W domu dzieci nie zawsze mogły liczyć na coś do jedzenia – wspomina.

Szkoły są płatne, a dostęp do opieki zdrowotnej utrudniony, stąd wsparcie w postaci prowadzonego przez misjonarzy szpitala. Pomagają na wiele sposobów. Prowadzona jest m.in. aktywizacja lokalnej społeczności, programy dla kobiet, uzdolnionej młodzieży, wydawanie posiłków w przedszkolu.

- Mój dzień na misji spędzałam prawie w całości w szpitalu, oprócz przerwy na obiad. W weekendy starałam się angażować w parafii. Doświadczenie misji pokazało mi, że świat jest bogaty w różnych ludzi, kultury, miejsca. To niezwykłe jak nasza różnorodność jest piękna - podkreśla Pani Danuta