Rajdem uczcili pamięć zesłanych w miejsca kaźni

– Wasz udział w tej imprezie jest budujący – podkreślił członek PTTK, Lech Wiewióra, zwracając się do zebranej młodzieży. – Świadkowie tamtych wydarzeń powoli odchodzą. Dopóki będzie tak liczny wasz udział, dopóty będzie trwała pamięć o tragedii sprzed lat.

Ksiądz dziekan Marek Zientek dodał, że ludziom możemy ofiarować dwie rzeczy – pamięć i modlitwę. 

W styczniu 1945 roku z obozu oświęcimskiego i jego podobozów ewakuowano w pieszych kolumnach do Wodzisławia kilkadziesiąt tysięcy więźniów, konwojowanych przez uzbrojonych esesmanów. Większość skierowano przez Jastrzębie-Zdrój. Mniej liczne kolumny popędzono przez Żory. Każdego kto usiłował uciec, od razu karano śmiercią.

Więźniowie codziennie pokonywali około 20-30 km i często nocowali pod gołym niebem. Ubrani byli jedynie w tzw. pasiaki i nie zawsze otrzymywali posiłek. Docelowym miejsce marszu był Wodzisław Śląski, skąd otwartymi wagonami wywożono więźniów w głąb Rzeszy.

– Od tragedii minęło 71 lat. 20 stycznia 1945 roku byłem świadkiem marszu. Razem z moim bratem uratowaliśmy z tego miejsca 13 osób. Byli to ludzie różnej narodowości – przypomniał Eugeniusz Parzych, syn Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata.

W Jastrzębiu-Zdroju znajdują się dwie zbiorowe mogiły ewakuowanych więźniów. Na cmentarzu w Bziu Zameckim pochowano ciała 11 zamordowanych bądź zmarłych z wycieńczenia oraz ciała 11 zebranych z terenu Pawłowic.

Druga mogiła z pomnikiem nagrobnym znajduje się obok wejścia do kościoła p.w. św. Katarzyny w Jastrzębiu Górnym, gdzie pochowano zwłoki 34 więźniów, a w 1947 roku pochowano jeszcze dodatkowo szczątki dwóch ewakuowanych, znalezione podczas przekopywania podłogi piwnicznej domu jednego z tutejszych mieszkańców.