Lekarze wrócili z Gwatemali. Za pomoc dziękowali im nawet szamani

Misja w Gwatemali nie była pierwszą w której brali udział lekarze. W 2012 roku byli wolontariuszami w Czadzie, a w 2011 i 2012 roku w Paragwaju. - W Gwatemali ponad połowa ludności żyje w biedzie. Z powodu braku dostępności do leczenia onkologicznego, każde takie rozpoznanie, równoznaczne jest z wyrokiem.  Poprzez swoją pracę, próbowaliśmy choć trochę poprawić niechlubną statystykę – tłumaczy lek. Tomasz Pohaba.

Po pokonaniu biurokratycznych barier, wyposażeni w podstawowy sprzęt chirurgiczny, anestezjologiczny, oprzyrządowanie operacyjne, leki, aparat do USG, aparat do diatermi i kardiomonitor wyruszyli do Gwatemali.

Pracowali w czwórkę: ginekolog Maciej Socha, lekarz w trakcie specjalizacji z położnictwa i ginekologii Katarzyna Gieryn, fizjoterapeuta Łukasz Leksowski  oraz Tomasz Pohaba – anestezjolog, który jest w trakcie specjalizacji z urologi.

Na miejscu otrzymali dodatkowy sprzęt medyczny i mogli rozpocząć swoją pracę. Na początku pojechali do La Tinta – niewielkiej miejscowości położonej pośród gór. - Z bajkowym krajobrazem, kontrastował widok powszechnego ubóstwa Indian z plemienia Kekchi. Przekonaliśmy się, że grupa ta jest izolowana przez odległość dzielącą ją od stolicy. Poza tym dociera tam marginalna pomoc socjalno-medyczną – opowiada lekarz z Jastrzębia.

- Przyjmowaliśmy pacjentów w niewielkim szpitalu, który powstał dwa lata temu. Ze względu na „intymny” charakter jakiego dotyczyła nasza opieka medyczna, spotkaliśmy się na początku z dużą rezerwą i podejrzliwością ze strony pacjentów. Szybko udało się nam pokonać obawy lokalnej społeczności i później pacjenci odwiedzali nas bardzolicznie– mówi.

Przez pierwsze osiem dni lekarze koncentrowali się na selekcji pacjentów pod kątem leczenia operacyjnego. – W większości przypadków mieliśmy do czynienia z kamicami, zapaleniem najądrza, infekcjami dróg moczowych, guzami jąder, zaawansowanym nowotworem prostaty, przepuklinami pachwinowymi i brzusznymi, rakiem szyjki macicy, wypadnięciem narządów rodnych i różnymi stanami położniczymi. Leczyliśmy też inne dolegliwości wymagające operacji – relacjonuje Tomasz Pohaba.

Później udali się do większej miejscowości, gdzie znajdował się szpital wyposażony w salę operacyjną. Lekarze pracując w upale, między operacjami przyjmowali po 40 pacjentów dziennie. - Mieliśmy świadomość, jak wielka odpowiedzialność na nas ciąży. Brak krwi i sala skromnie wyposażona w sprzęt, dyscyplinowała nas do rozwagi podczas operacji. Nie było mowy o sterylności, bo po szpitalu chodziło mnóstwo insektów. Jednak mimo to udało nam się ustrzec przed zakażeniami około operacyjnymi – mówi lekarz.

Lekarze spotkali się dużą sympatią i życzliwością ze strony pacjentów oraz personelu szpitala. – W ramach podziękowania dostawaliśmy kosze owoców i ręcznie wykonane upominki. Dostąpiliśmy też pewnego zaszczytu. Zaproszono nas w sekretne miejsce Majów, gdzie szamani odprawili ceremonię podziękowania – relacjonuje pan Tomasz.

Uczestnicy misji są bardzo zadowoleni z efektów, bo udało im się pomóc w licznych przypadkach onkologicznych i położniczych, gdzie lokalna ludność była pozbawiona takiej opieki. - Bariera finansowa w postaci kosztów leczenia w stolicy jest  dla tych mieszkańców nie do przebrnięcia. Zdołaliśmy także przeszkolić miejscowy personel w obsłudze i podstawowej diagnostyce USG, posługiwaniu się diatermią. Zabrany przez nas sprzęt i leki pozostawiliśmy na miejscu. – mówi Tomasz Pohaba.