Ale historia: o tym, jak powstało kąpielisko Zdrój

W połowie lat 30. Jastrzębskie uzdrowisko przeżywało okres dynamicznego rozwoju. Właściciele kurortu, Mikołaj i Józef Witczakowie dokładali starań, aby z oferty Jastrzębia – Zdroju korzystali nie tylko kuracjusze, ale również mieszkańcy Górnego Śląska poszukujący wytchnienia od zgiełku i możliwości aktywnego wypoczynku. Dlatego duży nacisk kładli na rozbudowę bazy sportowej, czego efektem było m.in. oddanie do użytku skoczni narciarskiej. Kolejną inwestycją miał być odkryty basen kąpielowy, do którego namówili swojego dobrego znajomego, wojewodę Michała Grażyńskiego.

Na początku sierpnia 1936 roku ogłoszono przetarg na budowę basenu wraz z szatniami i ogrodzeniem, a do połowy następnego roku obiekt był już gotowy. Ostatecznie koszt budowy basenu o wymiarach 50x25 m z filtrami, trybun, szatni, natrysków, skoczni wyniósł 220 tys. zł. Przy basenie urządzono także piaszczystą plażę oraz brodzik dla dzieci. Budowa została sfinansowana przez Skarb Śląski.

Huczne otwarcie

Uroczystość oddania basenu do użytku odbyła się 4 lipca 1937 r. Po mszy w kaplicy Zakładu Marii nastąpiło zwiedzanie, a następnie poświęcenie obiektu. Dopiero później wojewoda przeciął wstęgę i wygłosił okolicznościowe przemówienie. Uroczysty dzień zakończyły zawody pływackie.

Oglądając archiwalne fotografie można przypuszczać, że Michał Grażyński miał prawo odczuwać satysfakcję, że udało się zrealizować inwestycję ze środków wojewódzkich. Basen był najnowocześniejszy w Polsce. Wyposażono go w filtry elektryczne i urządzenia do odkażania wody pobieranej z pobliskiej Jastrzębianki. Basen posiadał szatnie, natryski i brodzik. Z pewnością był dumą Jastrzębia-Zdroju.

Na kąpiel w jastrzębskim basenie organizowano specjalne składy pociągów, które przywoziły setki mieszkańców Górnego Śląska. Kąpiel w basenie zdrojowym była marzeniem każdego dziecka mieszkającego w okolicy. Była to atrakcja, jakiej nie było w wielu rejonach Polski.

Można ubolewać, że powiewająca nad basenem biało – czerwona flaga wkrótce została przemocą zdjęta. Choć w czasie okupacji hitlerowskiej kąpielisko funkcjonowało bez zakłóceń, to nie mogło już sławić II Rzeczypospolitej.

Powolna agonia

W 1947 r. basen kąpielowy został wydzierżawiony Feliksowi Cnocie za kwotę 10 tys. zł., a także ustalono wysokość stałych opłat dla lokalnych organizacji za korzystanie z basenu. Rok później przeznaczono połowę nadwyżki budżetowej w wysokości 175 tys. zł. na remont basenu. Na początku lat 50. powstał w Jastrzębiu klub hokejowy, który swoje mecze rozgrywał na zamarzniętej tafli wody basenu, który obudowany bandami służył za lodowisko. Jako ślizgawka dla gości uzdrowiska i miejscowej ludności to miejsce było wykorzystywane już przed wojną.

Z roku na rok obiekt podupadał, a chętnych do korzystania nigdy nie brakowało. W 1963 roku opiekująca się basenem kopalnia „Jastrzębie” przeprowadziła jego kapitalny remont polegający na wybetonowaniu płyty basenu, odnowieniu szatni, radiofonizacji i wykonaniu oświetlenia rtęciowego. Jednak już na początki lat 70-tych spłonęły szatnie, a na kolejne remonty brakowało funduszy. W rezultacie kopalnia oddała obiekt miastu, które przekazało je ognisku TKKF „Jastrząb”. Nie miało to większego wpływu na poprawę standardów panujących na kąpielisku. Musiało upłynąć ćwierć wieku, by sędziwemu basenowi nadać zupełnie nowe oblicze.

Reaktywacja

Na początku naszego stulecia, gdy obiekt został zamknięty przez Sanepid, miasto musiało podjąć męską decyzję i zdecydować co dalej z basenem. Przeważyła opinia, że należy przeprowadzić kapitalną modernizację.

Przebudowa zakończyła się w 2006 roku i zmieniło się praktycznie wszystko. Nieckę basenu wykonano z nierdzewnej stali, pojawiła się kręta zjeżdżalnia, rwąca rzeka i jeż wodny. Odtworzono nawet budynek administracyjno – technologiczny stylowo nawiązujący do przedwojennych szatni. Choć zdaniem niektórych obiekt jest za mały, to latem nie brakuje chętnych do korzystania.